เมื่อไม่กี่ปีก่อน ที่ลึกลงไปใต้เทือกเขา Apennine ในอิตาลี ทีมนักฟิสิกส์ได้ออกล่าแสงวาบ ที่อาจบ่งบอกว่าจิตสำนึก ของมนุษย์ เป็นผลมาจากแรงโน้มถ่วง

ความจริงที่ว่าพวกเขามามือเปล่าไม่ได้หมายความว่าเราทุกคนเป็นคอมพิวเตอร์เนื้อที่ไม่มีเจตจำนงเสรี มันทำให้การแสวงหาแบบจำลองที่เหมาะสมซึ่งอธิบายการมีสติสัมปชัญญะเป็นเรื่องที่ท้าทายมากขึ้น

บทความอื่น ๆ : Google Domains ออกจากเบต้าแล้วหลังจากผ่านกว่า7ปี

หากความคิดที่จะไม่มีเจตจำนงเสรีนั้นอึดอัด แสดงว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียว ในปี 1990 Roger Penrose ผู้ได้รับรางวัลโนเบลและวิสัญญีแพทย์ชื่อ Stuart Hameroff แย้งว่าคุณสมบัติควอนตัมของโครงสร้างเซลล์ที่เรียกว่า microtubule อาจทำให้สมองมีพื้นที่ว่างเพียงพอสำหรับหลุดพ้นจากข้อจำกัด ‘หนึ่งอินพุต หนึ่งเอาต์พุต’ ของกลไกคลาสสิก

แม้ว่าสมมติฐานของพวกเขาที่เรียกว่า Orchestrated Objective Reduction (Orch OR) ตั้งอยู่บนขอบของฟิสิกส์และชีววิทยา แต่ก็ยังสมบูรณ์เพียงพอที่จะให้การคาดการณ์แก่นักวิจัยที่สามารถตรวจสอบได้ในทางวิทยาศาสตร์

Catalina Curceanu นักฟิสิกส์จาก Laboratori Nazionali di Frascati ในอิตาลีกล่าวว่า “สิ่งที่ฉันชอบเกี่ยวกับทฤษฎีนี้คือมันสามารถทดสอบได้ในหลักการ และฉันตัดสินใจที่จะค้นหาหลักฐานที่อาจช่วยยืนยันหรือปลอมแปลงได้”แนวคิดของ Penrose และ Hameroff อาจทดสอบได้ แต่ยังคงตั้งอยู่บนภูเขาแห่งสมมติฐานเกี่ยวกับวิธีการทำงานของฟิสิกส์และประสาทวิทยาในระดับพื้นฐาน

พื้นฐานของกลศาสตร์ควอนตัมคือแนวคิดที่ว่าอนุภาคทั้งหมดดำรงอยู่เป็นช่วงของความเป็นไปได้ เว้นแต่ว่าพวกมันจะถูกหาปริมาณโดยการวัดด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งความหมายนี้ไม่ชัดเจน ทำให้บางคนตีความความแตกต่างว่าเป็น ‘การล่มสลาย’ ของหมอกควันที่เหมือนคลื่นของอาจจะกลายเป็นความจริงที่เป็นรูปธรรมที่เป็นรูปธรรม

การหลอกลวงอย่างเท่าเทียมกันคือคำถามที่ว่าทำไมค่าที่เป็นไปได้จำนวนมากจึงควรค่าแก่การวัดค่าใดค่าหนึ่งแนวคิดหนึ่งที่สนับสนุนโดยเพนโรสและเพื่อนร่วมงานLajos Diósiในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 เสนอว่าความโค้งของกาลอวกาศอาจเอื้อต่อความเป็นไปได้บางอย่างเหนือสิ่งอื่นใดกล่าวอีกนัยหนึ่ง มวลและแรงดึงดูดของมันอาจทำให้คลื่นควอนตัมแบนราบ

การใช้ข้อสันนิษฐานนี้กับสถานะควอนตัมที่แข่งขันกันของวัสดุเซลล์ – คือสารเคมีที่สับเปลี่ยน tubulin รอบ ๆ ภายในเซลล์ประสาท – Penrose และ Hameroff คำนวณเวลาที่จะใช้สำหรับเอฟเฟกต์ควอนตัมเพื่อแปลเป็นกลไกที่จะส่งผลต่อจิตสำนึก

แม้ว่าแบบจำลองของพวกเขาจะอธิบายไม่ได้ว่าทำไมคุณจึงตัดสินใจเลือกอ่านบทความนี้อย่างมีสติ แต่ก็แสดงให้เห็นว่าประสาทเคมีสามารถเบี่ยงเบนจากการคำนวณแบบคลาสสิกไปสู่สิ่งที่จำกัดน้อยกว่าได้อย่างไร

แนวคิดการยุบตัวของแรงโน้มถ่วงของ Penrose และ Diósi ได้รับการทดสอบมาก่อนแล้ว โดยไม่มีใครอื่นนอกจาก Diósi เอง การทดลองของพวกเขาในห้องปฏิบัติการแห่งชาติ Gran Sasso ได้ตรวจสอบสถานการณ์การยุบที่ง่ายที่สุด โดยไม่พบสัญญาณว่าสมมติฐานนั้นถูกต้อง

จากการค้นพบดังกล่าว ทีมงานจึงถามว่าผลลัพธ์ก่อนหน้านี้อาจส่งผลต่อสมมติฐานหรือสมมติฐาน Orch OR ของ Penrose และ Hameroff อย่างไร

การวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ของแบบจำลองชี้ให้เห็นอย่างน้อยหนึ่งการตีความสมมติฐานสามารถตัดออกได้ จากสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับฟิสิกส์ควอนตัม การกระจายตัวของทูบูลินภายในเซลล์ประสาทของเรา และข้อจำกัดที่กำหนดโดยการทดลองครั้งก่อนของ Diósi ไม่น่าเป็นไปได้อย่างมหาศาลที่แรงโน้มถ่วงจะดึงความสนใจจากจิตสำนึก

อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในลักษณะเฉพาะนี้

บทความอื่น ๆ : bow-tiebooths.com